بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک کودکان دچار سوختگی بستری شده در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) استان اصفهان

مقدمه: سوختگی ها از مهم ترین حوادث و سوانح مرتبط با سلامت انسان می باشند که به دلیل عوارض شدید و میزان مرگ و میر بالا بسیار مورد توجه است. مطالعات اپیدمیولوژیک انجام شده، نشان داده اند که حوادث از مهم ترین مشکلات مرتبط با سلامتی در جوامع مختلف هستند و سوختگی ها از شایع ترین آن ها به حساب می آیند و سبب تحمیل صدمات جسمی، روحی، اجتماعی و اقتصادی به بیماران، خانواده و جامعه می شود. در این تحقیق به منظور کاهش سوختگی، پیش گیری از آن و تدوین خط مشی مؤثر، شناخت اپیدمیولوژیک سوختگی کودکان مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: این مطالعه ی گذشته نگر، توصیفی- مقطعی در طی 2 سال (از فروردین 1388 تا آخر اسفند 1389) بر روی 303 کودک کمتر از 15 سال دچار سوختگی بستری در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) انجام شد. اطلاعات به وسیله ی چک لیست با رعایت اصول منشور حقوق بیمار و اصل رازداری از پرونده های بیماران استخراج گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین موارد سوختگی (9/56 درصد) در کودکان 1 تا 3 سال بود. متوسط سن کودکان مورد بررسی 71/3 سال بود و 69 درصد افراد کودکان مذکر و 31 درصد کودکان مؤنث بودند. بیشترین علت سوختگی آب جوش (7/59 درصد) و همچنین 4/57 درصد موارد شهر نشین بودند. متوسط مدت بستری 8/10 روز بود که از 1 روز تا 60 روز متغیر بود. بیشتر کودکان (2/49 درصد) دچار سوختگی درجه ی 2 شده بودند. قسمت عمده ی مصدومین (34 درصد) دچار سطح سوختگی 20-11 درصد بودند. بیشترین متوسط سطح سوختگی در اثر انفجار گاز (2/31 درصد) و سوختگی با شیر (2/29 درصد) بود. موضع سوختگی در اغلب کودکان (4/66 درصد) تنه بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش مشخص کننده ی گروه های سنی در معرض خطر بیشتر و عوامل خطرزای موجب سوختگی در کودکان استان بود. سوختگی با آب جوش و شعله بیشترین عوامل ایجاد کننده ی سوختگی بودند. به نظر می رسد باید یک برنامه ی پیشگیرانه مانند توجه به نکات ایمنی در منازل و آموزش والدین کودکانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند، تدوین گردد. مسؤولین و سیاستگذاران نیز باید در انجام برنامه ریزی اساسی ضمن توجه به تدابیر پیشگیرانه و نکات ایمنی در جایگاه های مخزن گاز و وسایل گازسوز و اختصاص منابع انسانی و مالی، به نیاز جسمی و روانی کودکان مصدوم توجه بیشتری داشته باشند.